basisschool de Harp
Op een nacht, in het begin van de lente, kroop de mol uit de grond, sloeg wat aarde van zich af en keek om zich heen. “Dag maan” zei de mol. Maar de maan zei niets terug. Misschien kan hij wel praten, dacht de mol, maar wil hij niet praten. Of wil hij wel praten, maar weet hij niet wat hij moet zeggen. Of misschien is hij wel eenzaam. Ik kan niet op bezoek gaan, dacht hij, want ik weet niet hoe je in de hemel moet komen en als ik er toch kwam wilde hij misschien dansen en struikelde ik en viel naar beneden. Maar… ik kan wel een lied voor hem maken!
En zo ging de mol aan de slag en schreef een lied voor de maan. De sprinkhaan en zijn orkest oefenden het lied wekenlang en op een avond hadden ze het lied onder de knie. Na het prachtige verhaal van Toon Tellegen wat de rode draad doorheen de hele workshop vormt, werken we met een rotatiesysteem. Linde Demuynck (Klavecimbel) en Marie Michielsen (Schilderkunst) geven beide een workshop van ongeveer een uur waarna de kinderen doorschuiven. De workshop bij Marie focust op het personage van de mol. De leerlingen worden per 2 ingedeeld en maken samen een tekening. De ene persoon wordt geblinddoekt en ziet daardoor niets (net zoals de mol). De andere persoon helpt waar nodig door aanwijzingen te geven.
In de workshop bij Linde slaan de leerling een brug tussen muziek, beeld en emotie. Een afdruk van tien kunstwerken over de maan liggen op de grond. Er wordt live muziek gespeeld en de leerling zoeken het kunstwerk uit dat voor hen het beste bij de muziek past. Daarop volgt een kort kringgesprek; waarom heb je juist dit werk gekozen? Wat brengt de muziek bij jou te weeg?
We eindigden de dag allemaal samen met het op papier zetten van de eigen emoties op live muziek gevolgd door een groepsdiscussie. Wat is jullie opgevallen? Wat vond je leuk of minder leuk? Wat was het hoogtepunt voor jou? Wat heb je geleerd?
Toen het lied afgelopen was bleef het even stil in het bos. Toen kwam de maan tevoorschijn. Hij straalde. “Dag maan” zei de mol zachtjes en in zijn gedachten zei de maan terug: “dag mol”. “Dat heb je nog nooit gezegd!” zei de mol. “Nee.” zei de maan. “Maar nu wel.” En stralend kroop hij verder omhoog in de grote zwarte hemel in de gedachten van de mol. En toen hij helemaal boven in de hemel stond en recht naar beneden keek, riep hij: “Dankjewel voor het lied, mol! Dat lied van jou voor mij.”